MARIA KOWNACKA "PLASTUSIOWY PAMIĘTNIK"

„Plastusiowy pamiętnik” wpisuje się idealnie w konwencję aksjologicznego elementarza dla dzieci. Nie tylko dla dzieci. Dorosłego, dojrzałego i wiekowego przeniesie w przeszłość – własną, rodziców lub dziadków. Przeniesie i przypomni zapomniane pejzaże, zapachy, problemy, radości, nieszczęścia. I wartości, zagubione w codziennej gonitwie.

Chociaż dzisiejsze Dzieci, pokolenie tabletu i komputera, nie ma pojęcia, czym był kałamarz, pióro i atrament, chociaż dla dzisiejszego Dziecka wiele detali budujących atmosferę „Pamiętnika” będzie absolutnie egzotyczne, po tę książeczkę warto sięgnąć w każdym czasie, w każdej epoce.

Opowieści Plastusia mają wartość uniwersalną. Uniwersalności tej nie zniweczą językowe anachronizmy i fabularne archaizmy. Bo nie starzeje się ani magia, ani przyjaźń, ani radość eksploracji świata. Nie starzeje się kult wiedzy ani szacunek dla spotykanych w codzienności ludzi.

Maria Kownacka swymi książkami podarowała Czytelnikom rzecz bezcenną: zatrzymała (lub cofnęła) czas i otworzyła serce. Dzieci ulepią sobie własnego Plastusia, a dorośli, dojrzali i wiekowi zamkną oczy i przeżyją raz jeszcze własne dzieciństwo. Pod powiekami rozwiążą się sznurówki, tarcze przypną się do fartuszków, na niektórych fartuszkach pyszniła się będzie odznaka „Wzorowy Uczeń”, z niespłukanej gąbki pyliła będzie kreda, ktoś komuś pożyczy ołówek, ktoś szarpnie za warkocz, ktoś obrazi się na śmierć (do kolejnej przerwy).

„Plastusiowy pamiętnik” smakuje jak waniliowe lody w upalny dzień. Lody kapią na niedzielną bluzkę, a chrupiący wafelek trzaska w zębach najmilszym dźwiękiem.